Eman Rais
Inget
bareto keur SMP 1959 abah mah, kapan dijembatan Ciporeat aya panser
TNI. Anu kacebur kana longkrang deet beh handapeun imah kabogoh. Cenah
mah dua tangtara maraot sapada harita. Ngan eta tea cenah mah unggal
peuting ngaririwaan. Malah kilanceuk anu borangan mah, sok menta dipapag
lamun arek balik peuting ka Cisurupan. Weh, nyaritakeun perkara jurig
jeung sabangsana, tibareto matak euweuh beakna. Kapan bagian tina
kabudayaan agraris Pasundan.
Ayeuna mah kari urang arek kumaha
nyanghareupanana, kana eta fenomena sosial. Lamun abah mah tibaretona
oge ngala senangna weh, ngala hasil tianu borangan. Siga dina hiji
peuting panggih jeung batur sakola, keur balanja ditoko Fatimah Ujung
Berung. Kitu rek balik ngarasa sieuneun kujurig. Antukna menta tulung
dibaturan. Kuabah heueuhkeun tapi aya syaratna. Nyaeta daek jadi kabogoh
uing. Ngeunah lah.
Makana para saderek, paramiarsa lapak
Carita Jurig Dina Basa Sunda. Sabenerna jurig tea euweuh dina kanyataan,
tapi jadi mangkeluk dina rarasaan. Eta mah kuma kaayaan jiwa urang wae.
Sanajan cak elmu pangatahuan Barat majarkeun aya, tapi kapan euweuh
jurig beurang. Kapan awakna teu jiga mahluk nyata tina plasma, tapi tina
ekto-plasma. Anu ngacay lamun katinggang sorot panonpoe. Jadi ulah
matak sarieun, heug baraca Carita Jurig Dina Basa Sunda. Kapan make basa
Sunda ieuh.
Wew nuhun jadi matak loba baraya ngeblog yeuh. Hatur uninga blog abah Eman, manawi mangpaat. http://basasundagarihal.blogspot.com/
BalasHapus