Apoedy Sarah Ihsan

CJDBS #Keur LHR...#

Ieu carita basa kuring keur Survey LHR (Lalulintas Harian Rata-Rata), Jog ka hiji tempat perbatasan Tasik - Ciamis. Mimiti, ukur diuk cinutrun dina galengan solokan sisi jalan. Ujug-ujug ti peuntaseun aya nu ngahiap. Awéwé tengah tuwuh. "Jang, ngantosana tong didinya panas, didieu wéh atuh." Kuring nyampeurkeun. "Kaleresan tah bumi gigireun kosong, sok wéh antosana didinya" sorana daréhdéh.

Wanci sareupna, tadina kuring cicing ukur di golodog imah kosong. Harita, kuring survéy opatan. "Dun, uing sholat magrib heula, piligenti nya!" sup ka imah kosong. Mimiti hawa nu teu nyari nerap ka diri kuring. Ningali korsi ngajugrug di jero kamar, pas ditengah-tengah lampu anu mélétét. Ujug-ujug, nu ka impleng aya jirim nu ngagantung manéh didinya. “hiiiyyy…” bulu punduk cengkat. Nalika ngaliwatan rohangan deuk ka kamar mandi. Gebeg! Kalénder foto awéwé maké kabaya, matak reuwas. tina juru panona jiga kaluar cai panon. dideukeutan. Jadol téh! cét anu ngeclak, pas dina juru panon.

Anggeus wudhu, kuring neangan rohangan keur solat, sangeuk di kamar nu aya korsian mah. Laju ningali kamar anu pantona dihordengan ku samping kebat. Nalika muka hordeng, hiuk! aya angin ti jero, jeung poek deuih. Ah, geus weh didieu di rohangan tamu, hareupeun panto nu di samping kebatan, jeung teu kabeneran deuih, kiblatna nyanghareup ka kamar anu aya korsi ditengah lampu.

Allohu Akbar! mimiti takbir, angin ti jero kamar lalaunan ngahiuk! maca Al-fatihah.. samping kebat, mangkin rosa katiup angina ti jero kamar. “Ah, moal baleg!” gerentes haté. Sholat dibatalkeun, muru golodog. “Enggeus solatna?” Tanya si Iman. “Ah, didieu waé solatna, panas dijero mah!” alesan kuring.

Nyérélék waktu teu karasa, eweuh nu wani saré di jero imah, kuring gé saré digolodog. piligenti. Ngan, tiap dek reup! beungeut sok asa aya nu nungkup, ku lawon hideung. ngagelebeg. “Teu bisa saré?” tanya si Dadang. Kuring teu ngajawab trus nguniang hudang. “Jam sbraha ayeuna, Dang?” “Satu!” Ujug-ujug aya beus Budiman, nyolongkrong nyisi pisan. “Awas, Man!” kuring nyorowok, si Iman nu keur nagog sisi kasarempet. “Qiqiqiqiqiqi…..” aya nu nyikikik ti jero imah.

Isuk-isuk, awéwé rancunit, kaluar ti imah awéwé tengah tuwuh, nu kamari nitah ngisian imah kosong. “Tadi wengi teu aya nanaon kang?” manehna nanya. “Naha kunaon kitu nya?” kuring panasaran. “Cobi tingal tah kapengkereun bumi” bari sup kana angkot.

Meakeun kapanasaran, kuring muru tukangeun imah. Astagfirullohaladzim.
Wanci sareupna, tadina kuring cicing ukur di golodog imah kosong. Harita, kuring survéy opatan. "Dun, uing sholat magrib heula, piligenti nya!" sup ka imah kosong. Mimiti hawa nu teu nyari nerap ka diri kuring. Ningali korsi ngajugrug di jero kamar, pas ditengah-tengah lampu anu mélétét. Ujug-ujug, nu ka impleng aya jirim nu ngagantung manéh didinya. “hiiiyyy…” bulu punduk cengkat. Nalika ngaliwatan rohangan deuk ka kamar mandi. Gebeg! Kalénder foto awéwé maké kabaya, matak reuwas. tina juru panona jiga kaluar cai panon. dideukeutan. Jadol téh! cét anu ngeclak, pas dina juru panon. 
Anggeus wudhu, kuring neangan rohangan keur solat, sangeuk di kamar nu aya korsian mah. Laju ningali kamar anu pantona dihordengan ku samping kebat. Nalika muka hordeng, hiuk! aya angin ti jero, jeung poek deuih. Ah, geus weh didieu di rohangan tamu, hareupeun panto nu di samping kebatan, jeung teu kabeneran deuih, kiblatna nyanghareup ka kamar anu aya korsi ditengah lampu.
Allohu Akbar! mimiti takbir, angin ti jero kamar lalaunan ngahiuk! maca Al-fatihah.. samping kebat, mangkin rosa katiup angina ti jero kamar. “Ah, moal baleg!” gerentes haté. Sholat dibatalkeun, muru golodog. “Enggeus solatna?” Tanya si Iman. “Ah, didieu waé solatna, panas dijero mah!” alesan kuring. 
Nyérélék waktu teu karasa, eweuh nu wani saré di jero imah, kuring gé saré digolodog. piligenti. Ngan, tiap dek reup! beungeut sok asa aya nu nungkup, ku lawon hideung. ngagelebeg. “Teu bisa saré?” tanya si Dadang. Kuring teu ngajawab trus nguniang hudang. “Jam sbraha ayeuna, Dang?” “Satu!” Ujug-ujug aya beus Budiman, nyolongkrong nyisi pisan. “Awas, Man!” kuring nyorowok, si Iman nu keur nagog sisi kasarempet. “Qiqiqiqiqiqi…..” aya nu nyikikik ti jero imah. 
Isuk-isuk, awéwé rancunit, kaluar ti imah awéwé tengah tuwuh, nu kamari nitah ngisian imah kosong. “Tadi wengi teu aya nanaon kang?” manehna nanya. “Naha kunaon kitu nya?” kuring panasaran. “Cobi tingal tah kapengkereun bumi” bari sup kana angkot. 
Meakeun kapanasaran, kuring muru tukangeun imah. Astagfirullohaladzim.